Harrie Dekkers

Harrie Dekkers leidde voor 2018 een actief en druk leven. Hij werkte fulltime en gaf daarnaast vijf dagen per week sportles. Zijn fysieke fitheid was uitstekend – sport was een belangrijk onderdeel van zijn leven en identiteit. In december 2018 krijgt Harrie Dekkers last van buikkrampen. De huisarts kan geen verklaring vinden voor de klachten die Harrie ervaart. Daarom wordt hij doorgestuurd naar het ziekenhuis waar hij, na wachtlijstbemiddeling door de zorgverzekeraar, binnen drie dagen terecht kan. In het gespecialiseerd kankercentrum wordt een echoscopie gemaakt en wat ze zien liegt er niet om; een tumor van tweeënhalve centimeter in zijn dikke darm. Als hij het bericht te horen krijgt is hij nog versuft van de verdoving en dringt het slechte nieuws niet tot hem door. Totdat de arts de volgende dag langskomt en hem het slechte nieuws nogmaals vertelt. Daarna komt pas het besef. “Mijn eerste gedachte was ‘Shit ik ga dood en ik wil nog zoveel. En hoe ga ik het mijn kinderen vertellen?’” Toen de eerste emoties waren gezakt, veranderden deze gedachten al vrij snel in ‘Ok, ik ben kankerpatiënt, maar ik weiger hieraan toe te geven’.

Geen garantie

Voor de diagnose is Harrie een drukbezet man. Hij werkte fulltime en gaf daarnaast 5 dagen per week sportles. Ondanks zijn fysieke fitheid kreeg hij toch de diagnose uitgezaaide darmkanker. “Het is algemeen bekend dat je met een gezonde leefstijl het risico op kanker kunt verkleinen. Maar mijn situatie laat zien dat gezond leven geen honderd procent garantie biedt.” Tot dat moment leefde Harrie onbezonnen en onbevangen, zoals hij zelf zegt. Daar bracht de diagnose verandering in. “Je wordt je veel bewuster van de tijd die je hebt.”

Complicaties

“Bij buikpijn denk je niet meteen aan kanker.” Na diverse onderzoeken bleek het darmkanker te zijn. Maar daar hield het slechte nieuws niet op. Niet lang daarna ontdekte ze in het ziekenhuis uitzaaiingen op zijn lever. De tumor van 2,5 cm in zijn dikke darm zou operatief worden verwijderd. Daarvoor moest hij de dag van tevoren een tablet innemen om zijn darmen te reinigen. Deze sloegen volledig dicht met extreme krampen en een vervroegde ziekenhuis opname als gevolg. In de week die volgde knapte hij wel op, maar hij had in korte tijd veel gewicht verloren. “Aan het einde van de week was ik bijna 10kg afgevallen en woog ik nog maar 65 kg.”

Voorbereiding op de chemo

De eerste dagen na de operatie was hij niet uit bed te krijgen. Hij voelde zich slap en de energie was uit zijn lijf. “Uiteindelijk heb ik mezelf uit bed gehesen en ben ik steeds een klein stukje verder gaan lopen in de gangen van het ziekenhuis. Al snel merkte ik dat ik meer energie kreeg en weer sterker werd.” Eenmaal thuis ging hij verder aan de slag met zijn herstel. “Ik woon in Limburg, dus ik hoef de deur maar uit en ik sta midden in de natuur.” Door de sterke basisconditie die hij had voor de behandelingen, was Harrie al vrij snel weer in goede conditie.

Chemotherapie

Na de operatie wordt Harrie behandelt met chemotherapie in de vorm van infusen en tabletten. “De arts had verwacht dat ik hier redelijk makkelijk doorheen zou fietsen gezien mijn fysieke gestel. Maar dat viel vies tegen.” Hij kreeg te maken met extreme misselijkheid, uitdroging, smaakverlies, tintelingen (neuropathie) in zijn handen en zijn conditie ging hard achteruit. Waardoor hij zelfs tijdelijk in een rolstoel belandde. “Ik kon niets meer. Moet je nagaan hoe ik eraan toe zou zijn geweest als ik voor de behandeling niet zo’n goede conditie zou hebben gehad!” Na drie behandelingen van totaal 9 weken deed zijn hele lichaam pijn en besloot hij de laatste kuur niet af te maken.

Eindelijk goed nieuws

De chemo had ervoor gezorgd dat de tumoren in zijn lever waren gekrompen. Eentje was er zelfs helemaal weg. “Toch ging het me allemaal niet snel genoeg. Terwijl ik in het ziekenhuis lag had ik me voorgenomen om een Zumba-event te organiseren om geld op te halen voor wetenschappelijk onderzoek bij kanker. Ik moest en zou in september van dat jaar op het podium staan.” Dus besloot Harrie om zich te laten opereren aan zijn lever, zodra hij weer op kracht zou zijn na de chemobehandeling, zodat hij sneller zou herstellen.

Oostenrijk

Met de chemo nog in zijn lijf is hij een paar dagen naar Oostenrijk gegaan om zich voor te bereiden op de leveroperatie later dat jaar. De eerste dag is hij meteen, zo goed en kwaad als het ging, naar 2500 meter hoogte gewandeld, “De laatste 300 meter heb ik alleen maar gehuild. Ineens drong het tot mij door wat ik allemaal had meegemaakt.” Koste wat het kost wilde Harrie weer fit worden en al wandelend en fietsend kreeg hij langzaam maar zeker de kracht weer terug in zijn lijf.

Van operatietafel naar podium

Begin september 2019 is Harrie fit genoeg en wordt hij aan zijn lever geopereerd. Vijf weken na de operatie, stond hij, in volle glorie op het podium van het Zumba-event dat hij grotendeels vanuit het ziekenhuis had georganiseerd. “Eindelijk had ik de weg omhoog weer gevonden!”

Nog een operatie

Elke drie maanden kreeg Harrie een controle en steeds was er niets aan de hand. Tot dat eind 2019 de telefoon gaat. De tumor in zijn lever was terug en moest hij weer geopereerd worden. Dit keer ging de operatie minder voorspoedig. “De arts raakte onbedoeld een bloedvat, waardoor ze uiteindelijk een derde van mijn lever hebben moeten verwijderen. Dit hakte er fysiek flink in. Ik was wéér terug bij af.” Na de operatie heeft hij maandenlang last van zweet aanvallen, waardoor hij ook slecht sliep. Het is eind januari 2020 als hij zich eindelijk weer zichzelf voelt.

Slecht nieuws op slecht nieuws

De controles werden voortgezet en een tijdje ging het goed. Waardoor Harrie na zijn controle in augustus 2020, op de motor stapte en door Nederland ging toeren. “Ik genoot enorm, maar dat was snel voorbij toen de arts belde met de uitslag van de laatste scan.” Er stond een stukje long op de scan van zijn lever en ook die zag er niet goed uit. Zijn vakantie maakt hij wel af. “Maar lekker zitten doe je niet. Het blijft toch door je hoofd spoken.” Na terugkomst wordt ook deze tumor operatief verwijderd.

Fysiek herstel

“Zes weken na mijn longoperatie vroeg ik aan mijn behandelaar of ik weer voorzichtig kon gaan sporten. Hij moedigde mij aan en vertelde mij dat sporten goed werkt op te herstellen van de chemo.” Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat sporten tijdens de periode van de chemobehandelingen een positief effect heeft op patiënten. Het beperkt het verlies van conditie en spierweefsel en verminderd bijwerkingen als misselijkheid en pijn. Dat ervaarde ook Harrie. “In nog geen 10 weken na mijn operatie zat ik alweer op 85% van mijn kracht en conditie.

Ondersteuning

“De relatie waarin ik zat aan het begin van mijn traject voelde niet meer goed. Het was geen gemakkelijke beslissing, maar ik besloot toch te kiezen voor mijzelf en de relatie te beëindigen.” Zo goed als het gehele traject stond Harrie er alleen voor. “Het was best zwaar, verdrietig en eenzaam.”
In het ziekenhuis krijgt Harrie ondersteuning aangeboden van een oncologisch fysiotherapeut, diëtist en psycholoog. “Ondanks dat ik er alleen voor stond heb ik hier geen gebruik van gemaakt. Met mijn jarenlange ervaring met intensief sporten en gezonde voeding, weet ik goed hoe ik voor mijn lijf moet zorgen. Mentaal ben ik ook altijd vrij sterk geweest. En ik wilde eerst de tijd nemen om zelf mijn gedachten en gevoelens op een rij te krijgen.

Verwerking

In deze moeilijke tijd heeft Harrie wel een collega waar hij veel telefonisch contact heeft. En zodra hij weer sportlessen kon gaan geven vond hij ook daar aansluiting. “Als sportinstructeur spreek je veel mensen. Bijna iedereen kent wel iemand met de diagnose. Mensen vonden herkenning, erkenning en inspiratie uit mijn verhaal. Dit deed en doet me nog altijd veel. Het organiseren van de sportieve events hebben me ook erg geholpen. Ik was weer onder de mensen en ik kon iets goeds doen met dat wat me was overkomen.”

Tranen met tuiten

Na de opeenstapeling van slecht nieuws, de complicaties en bijwerkingen klinkt het nieuws dat Harrie dit voorjaar (2025) nog steeds onwerkelijk in de oren. “Ik was op mijn werk toen ik de uitslag kreeg van de laatste controle, 5 jaar na de longoperatie. Er was nog steeds niets te bekennen, waardoor ik officieel genezen ben verklaard van uitgezaaide darmkanker. Ik heb tranen met tuiten gehuild van blijdschap en opluchting.” Ondanks dat hij nog wat last heeft van alle littekens die hij aan de verschillende operaties heeft overgehouden, gaat het Harrie weer voor de wind. Hij is gezond, fysiek sterk en zijn drive, die is hij nooit verloren. “Wel ga ik bewuster om met mijn tijd. Ik ben selectiever in waar ik deze aan wil besteden en geef beter mijn grenzen aan. Verder is er weinig veranderd, ik barst nog steeds van de energie en levenslust.”